فضيلت ماه شعبان
شعبان ماه بسيار شريفى است و به حضرت سيد انبياء صَلَّى اللهِ
عَلِيهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت اين ماه را روزه مىگرفت و به ماه
رمضان وصل مىکرد و مىفرمود شعبان، ماه من است هر که يک روز از ماه مرا
روزه بگيرد بهشت براي او واجب ميشود و از حضرت صادق عليه السلام روايت شده
است که چون ماه شعبان فرا ميرسيد امام زين العابدين عليه السلام اصحاب
خود را جمع مىنمود و مىفرمود اى اصحاب من مىدانيد اين چه ماهى است؟
اين ماه
شعبان است و حضرت رسول صلى الله عليه و آله مىفرمود شعبان ماه من است پس
در اين ماه براى جلب محبت پيغمبر خود و براى تقرّب به سوى پروردگار خود
روزه بداريد. به حقّ آن خدايى که جان علىّ بن الحسين به دست قدرت اوست
سوگند ياد مىکنم که از پدرم حسين بن على عليهماالسلام شنيدم که فرمود
شنيدم از اميرالمؤمنين عليه السلام که هر که روزه بگيرد در ماه شعبان براى
جلب محبّت پيغمبر خدا و تقرّب به سوى خدا؛ خداوند او را دوست ميدارد و در
روز قيامت کرامت خود را نصيب او ميگرداند و بهشت را براى او واجب ميکند.
شيخ
از صفوان جمال روايت کرده که گفت : حضرت صادق عليه السلام به من فرمود
کسانى را که در اطراف تو هستند را بر روزه گرفتن در ماه شعبان ترغيب کن.
گفتم فدايت شوم مگر در فضيلت آن چيزى هست؟ فرمود بله همانا که رسول خدا صلى
الله عليه و آله هر گاه هلال ماه شعبان را مىديد به مُناديى امر مىفرمود
که در مدينه ندا مىکرد: اى اهل مدينه من رسولم از جانب رسول خدا صلى الله
عليه و آله به سوى شما. ايشان مىفرمايد آگاه باشيد همانا شعبان ماه من
است پس خدا رحمت کند کسى را که يارى کند مرا بر ماه من يعنى روزه در آن ماه
روزه بگيرد.
سپس از حضرت صادق عليه السلام و
ايشان از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل کرد که مىفرمود: از زمانى که شنيدم
منادى رسول خدا صلى الله عليه و آله ندا کرد در ماه شعبان، ترک نشد از من
روزه شعبان و ترک نخواهد شد از من تا مدتى که حيات دارم ان شاء الله تعالى.
سپس مىفرمود که روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خدا است.
اعمال اين ماه شريف بر دو قِسم است: اعمال مشترکه و اعمال مختصه .
اعمال مشترکه ماه شعبان
1- هر روز هفتاد مرتبه ذکر «اَسْتَغْفِرُاللهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ» گفته شود.
2-
هر روز هفتاد مرتبه ذکر « اَسْتَغْفِرُاللهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ
الرَّحْمنُ الرَّحيمُ الْحَىُّ الْقَيّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ» گفته شود.
و در بعضى روايات "الْحَىُّ الْقَيُّومُ" پيش از "الرَّحْمنُ الرَّحيمُ"
است و عمل به هر دو خوبست و از روايات استفاده مىشود که بهترين دعاها و
ذکرها در اين ماه استغفار است و هر کس هر روز در اين ماه هفتاد مرتبه
استغفار کند مثل آن است که هفتاد هزار مرتبه در ماههاى ديگر استغفار کند.
3-
صدقه دادن در اين ماه اگرچه به اندازه نصف دانه خرمايى باشد، خوب است و
خداوند بدن صدقه دهنده را بر آتش جهنم حرام ميکند. از حضرت صادق عليه
السلام نقل شده است که آن حضرت در باب فضيلت روزه رجب فرمود چرا غافليد از
روزه شعبان؟ راوى عرض کرد يابن رسول الله چه ثوابي دارد کسى که يک روز از
شعبان را روزه بگيرد؟
حضرت فرمود به خدا قسم بهشت ثواب اوست.
عرض
کرد يابن رسول الله بهترين اعمال در اين ماه چيست؟ فرمود: صدقه دادن و
استغفار . هر کس در ماه شعبان صدقه دهد، خداوند آن صدقه را رشد دهد همچنان
که يکى از شما شتر تازه متولد شدهاي را تربيت مىکند تا آن که در روز
قيامت به صدقه دهنده برسد در حالتى که به اندازه کوه اُحُد شده باشد.
4-
در کل اين ماه هزار بار ذکر « لا اِلهَ اِلا اللهُ وَلا نَعْبُدُ اِلاّ
اِيّاهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ وَ لَوُ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ » را که
ثواب بسيار دارد؛ گفته شود. از جمله آن که عبادت هزار ساله در نامه عملش
نوشته شود.
5- در هر پنجشنبه اين ماه دو رکعت
نماز اقامه شود؛ که در هر رکعت بعد از حمد، صد مرتبه سوره توحيد و بعد از
سلام صد بار صلوات فرستاده شود تا حق تعالى هر حاجتى که دارد را برآورد. چه
در امور دنيوي و يا در امور معنوي. و نيز روزه اين ماه فضيلت بسيار دارد و
روايت شده که در هر روز پنجشنبه ماه شعبان آسمانها را زينت مىکنند. پس
ملائکه عرض مىکنند خداوندا بيامرز روزهداران اين روز را و دعاى ايشان را
مستجاب گردان و در روايت نبوى آمده است که هر که روز دوشنبه و پنجشنبه
شعبان را روزه بگيرد حقّتعالى بيست حاجت از حوائج دنيا و بيست حاجت از
حاجتهاى آخرت او را برآورد.
6- در اين ماه صلوات بسيار فرستاده شود .
7-
در هر روز از شعبان در هنگام ظهر و در شب نيمه آن صلوات هر روز شعبان که
از امام سجاد عليهالسلام روايت شده، خوانده شود که به شرح ذيل است :
اَللّهُمََّ
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و َآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ
الرِّسالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلاَّئِکَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ
اَهْلِ بَيْتِ الْوَحْىِ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و َآلِ
مُحَمَّدٍ الْفُلْکِ الْجارِيَةِ فِى اللُّجَجِ الْغامِرَةِ يَامَنُ مَنْ
رَکِبَها وَ يَغْرَقُ مَنْ تَرَکَهَا الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ
وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَاللاّزِمُ لَهُمْ لاحِقٌ.
اَللّهُمَّ
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْکَهْفِ الْحَصينِ وَ غِياثِ
الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَکينِ وَ مَلْجَاءِ الْهارِبينَ وَ عِصْمَةِ
الْمُعْتَصِمينَ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلوةً
کَثيرَةً تَکُونُ لَهُمْ رِضاً وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
اَداَّءً وَ قَضاَّءً بِحَوْلٍ مِنْکَ وَ قُوَّةٍ يا رَبَّ الْعالَمينَ.
اَللّهُمَّ
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبينَ الاْبْرارِ
الاْخْيارِ الَّذينَ اَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ وَ فَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَ
وِلايَتَهُمْ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاعْمُرْ
قَلْبى بِطاعَتِکَ وَلا تُخْزِنى بِمَعْصِيَتِکَ وَارْزُقْنى مُواساةَ
مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِکَ بِما وَسَّعْتَ عَلَىَّ مِنْ
فَضْلِکَ وَ نَشَرْتَ عَلَىَّ مِنْ عَدْلِکَ وَ اَحْيَيْتَنى تَحْتَ
ظِلِّکَ وَ هذا شَهْرُ نَبِيِّکَ سَيِّدِ رُسُلِکَ شَعْبانُ الَّذى
حَفَفْتَهُ مِنْکَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ الَّذى کانَ رَسُولُ اللهِ
صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِه وَ سَلَّمَ يَدْاَبُ فى صِيامِهِ وَ
قِيامِهِ فى لَياليهِ وَ اَيّامِهِ بُخُوعاً لَکَ فى اِکْرامِهِ
وَاِعْظامِهِ اِلى مَحَلِّ حِمامِهِ.
اَللّهُمَّ
فَاَعِنّا عَلَى الاِْسْتِنانِ بِسُنَّتِهِ فيهِ وَ نَيْلِ الشَّفاعَةِ
لَدَيْهِ اَللّهُمَّ وَاجْعَلْهُ لى شَفيعاً مُشَفَّعاً وَ طَريقاً
اِلَيْکَ مَهيَعاً وَاجْعَلْنى لَهُ مُتَّبِعاً حَتّى اَلْقاکَ يَوْمَ
الْقِيمَةِ عَنّى راضِياً وَ عَنْ ذُنُوبى غاضِياً قَدْ اَوْجَبْتَ لى
مِنْکَ الرَّحْمَةَ وَالرِّضْوانَ وَ اَنْزَلْتَنى دارَ الْقَرارِ وَ
مَحَلَّ الاْخْيارِ .
8- در اين ماه مناجات شعبانيه خوانده شود. اين مناجات از ابن خالويه نقل شده و گفته اين مناجات حضرت اميرالمؤمنين و امامان است.
اَللّهُمَّ
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاسْمَعْ دُعائى اِذا دَعَوْتُکَ
وَاْسمَعْ نِدائى اِذا نادَيْتُکَ وَاَقْبِلْ عَلىَّ اِذا ناجَيْتُکَ
فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَيْکَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيکَ مُسْتَکيناً لَکَ
مُتَضرِّعاً اِلَيْکَ راجِياً لِما لَدَيْکَ ثَوابى وَ تَعْلَمُ ما فى
نَفْسى وَ تَخْبُرُ حاجَتى وَ تَعْرِفُ ضَميرى وَلا يَخْفى عَلَيْکَ اَمْرُ
مُنْقَلَبى وَ مَثْواىَ وَ ما اُريدُ اَنْ اُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقى
واَتَفَوَّهُ بِهِ مِنْ طَلِبَتى وَ اَرْجُوهُ لِعاقِبَتى وَ قَدْ جَرَتْ
مَقاديرُکَ عَلَىَّ يا سَيِّدى فيما يَکُونُ مِنّى اِلى آخِرِ عُمْرى مِنْ
سَريرَتى وَ عَلانِيَتى وَ بِيَدِکَ لا بِيَدِ غَيْرِکَ زِيادَتى وَ نَقْصى
وَ نَفْعى وَ ضَرّى اِلهى اِنْحَرَمْتَنى فَمَنْ ذَاالَّذى يَرْزُقُنى وَ
اِنْ خَذَلْتَنى فَمَنْ ذَاالَّذى يَنْصُرُنى.
اِلهى
اَعُوذُبِکَ مِنَ غَضَبِکَ وَ حُلُولِ سَخَطِکَ اِلهى اِنْ کُنْتُ غَيْرَ
مُسْتَاْهِلٍ لِرَحْمَتِکَ فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ تَجُودَ عَلىَّ بِفَضْلِ
سِعَتِکَ اِلهى کَاَنّى بِنَفْسى واقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْکَ وَ قَدْ
اَظَلَّها حُسْنُ تَوَکُّلى عَلَيْکَ فَقُلْتَ ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ
تَغَمَّدْتَنى بِعَفْوِکَ اِلهى اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلى مِنْکَ
بِذلِکَ وَ اِنْ کانَ قَدْ دَنا اَجَلى وَ لَمْ يُدْنِنى مِنْکَ عَمَلى
فَقَدْ جَعَلْتُ الاِقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَيْکَ وَسيلَتى.
اِلهى
قَدْ جُرْتُ عَلى نَفْسى فِى النَّظَرِ لَها فَلَهَا الْوَيْلُ اِنْ لَمْ
تَغْفِرْ لَها اِلهى لَمْ يَزَلْ بِرُّکَ عَلَىَّ اَيّامَ حَيوتى فَلا
تَقْطَعْ بِرَّکَ عَنّى فى مَماتى اِلهى کَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِکَ
لى بَعْدَ مَماتى وَ اَنْتَ لَمْ تُوَلِّنى اِلاّ الْجَميلَ فى حَيوتى
اِلهى تَوَلَّ مِنْ اَمْرى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَعُدْ عَلَىَّ بِفَضْلِکَ
عَلى مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ اِلهى قَدْ سَتَرْتَ عَلَىَّ
ذُنُوباً فِى الدُّنْيا وَ اَنَا اَحْوَجُ اِلى سَتْرِها عَلَىَّ مِنْکَ فى
الاُْخْرى اِذْ لَمْ تُظْهِرْها لاَِحَدٍ مِنْ عِبادِکَ الصّالِحينَ فَلا
تَفْضَحْنى يَوْمَ الْقِيمَةِ عَلى رُؤُسِ الاْشْهادِ اِلهى جُودُکَ بَسَطَ
اَمَلى وَ عَفْوُکَ اَفْضَلُ مِنْ عَمَلى اِلهى فَسُرَّنى بِلِقاَّئِکَ
يَوْمَ تَقْضى فيهِ بَيْنَ عِبادِکَ اِلهى اعْتِذارى اِلَيْکَ اِعْتِذارُ
مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرى يا اَکْرَمَ
مَنِ اعْتَذَرَ اِلَيْهِ الْمُسيئُونَ.
اِلهى
لا تَرُدَّ حاجَتى وَلا تُخَيِّبْ طَمَعى وَلا تَقْطَعْ مِنْکَ رَجاَّئى وَ
اَمَلى اِلهى لَوْ اَرَدْتَ هَوانى لَمْ تَهْدِنى وَ لَوْ اَرَدْتَ
فَضيحَتى لَمْ تُعافِنى. اِلهى ما اَظُنُّکَ تَرُدُّنى فى حاجَةٍ قَدْ
اَفْنَيْتُ عُمْرى فى طَلَبِها مِنْکَ اِلهى فَلَکَ الْحَمْدُ اَبَداً
اَبَداً داَّئِماً سَرْمَداً يَزيدُ وَلا يَبيدُ کَما تُحِبُّ وَ تَرْضى
اِلهى اِنْ اَخَذْتَنى بِجُرْمى اَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ وَ اِنْ اَخَذْتَنى
بِذُنُوبى اَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ وَ اِنْ اَدْخَلْتَنىِ النّارَ
اَعْلَمْتُ اَهْلَها اَنّى اُحِبُّکَ اِلهى اِنْ کانَ صَغُرَ فى جَنْبِ
طاعَتِکَ عَمَلى فَقَدْ کَبُرَ فى جَنْبِ رَجاَّئِکَ اَمَلى اِلهى کَيْفَ
اَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِکَ بِالْخَيْبَةِ مَحْروماً وَ قَدْ کانَ حُسْنُ
ظَنّى بِجُودِکَ اَنْ تَقْلِبَنى بِالنَّجاةِ مَرْحُوما.ً
اِلهى
وَ قَدْ اَفْنَيْتُ عُمْرى فى شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ وَ اَبْلَيْتُ
شَبابى فى سَکْرَةِ التَّباعُدِ مِنْکَ اِلهى فَلَمْ اَسْتَيْقِظْ اَيّامَ
اغْتِرارى بِکَ وَ رُکُونى اِلى سَبيلِ سَخَطِکَ. اِلهى وَ اَنَا عَبْدُکَ
وَابْنُ عَبْدِکَ قائِمٌ بَيْنَ يَدَيْکَ مُتَوَسِّلٌ بِکَرَمِکَ اِلَيْکَ
اِلهى اَنَا عَبْدٌ اَتَنَصَّلُ اِلَيْکَ مِمَّا کُنْتُ اُواجِهُکَ بِهِ
مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْيائى مِنْ نَظَرِکَ وَ اَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ اِذِ
الْعَفْوُ نَعْتٌ لِکَرَمِکَ اِلهى لَمْ يَکُنْ لى حَوْلٌ فَانْتَقِلَ
بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِکَ اِلاّ فى وَقْتٍ اَيْقَظْتَنى لِمَحَبَّتِکَ وَ
کَما اَرَدْتَ اَنْ اَکُونَ کُنْتُ فَشَکَرْتُکَ بِاِدْخالى فى کَرَمِکَ وَ
لِتَطْهيرِ قَلْبى مِنْ اَوْساخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ اِلهى اُنْظُرْ
اِلَىَّ نَظَرَ مَنْ نادَيْتَهُ فَاَجابَکَ وَاْستَعْمَلْتَهُ
بِمَعُونَتِکَ فَاَطاعَکَ يا قَريبَاً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرِّ بِهِ
وَ يا جَواداً لايَبْخَلُ عَمَّنْ رَجا ثَوابَهُ. اِلهى هَبْ لى قَلْباً
يُدْنيهِ مِنْکَ شَوْقُهُ وَ لِساناً يُرْفَعُ اِلَيْکَ صِدْقُهُ وَ
نَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْکَ حَقُّهُ اِلهى إنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِکَ غَيْرُ
مَجْهُولٍ وَ مَنْ لاذَ بِکَ غَيْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ اَقْبَلْتَ
عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوکٍ. اِلهى اِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِکَ لَمُسْتَنيرٌ
وَ اِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ لَمُسْتَجيرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِکَ يا اِلهى
فَلا تُخَيِّبْ ظَنّى مِنْ رَحْمَتِکَ وَلا تَحْجُبْنى عَنْ رَاْفَتِکَ
اِلهى اَقِمْنى فى اَهْلِ وِلايَتِکَ مُقامَ مَنْ رَجَا الزِّيادَةَ مِنْ
مَحَبَّتِکَ اِلهى وَ اَلْهِمْنى وَ لَهاً بِذِکْرِکَ اِلى ذِکْرِکَ وَ
هِمَّتى فى رَوْحِ نَجاحِ اَسْماَّئِکَ وَ مَحَلِّ قُدْسِکَ.
اِلهى
بِکَ عَلَيْکَ اِلاّ اَلْحَقْتَنى بِمَحَلِّ اَهْلِ طاعَتِکَ وَالْمَثْوَى
الصّالِحِ مِنْ مَرْضاتِکَ فَاِنّى لا اَقْدِرُ لِنَفْسى دَفْعاً وَلا
اَمْلِکُ لَها نَفْعاً اِلهى اَنَا عَبْدُکَ الضَّعيفُ الْمُذْنِبُ وَ
مَمْلُوکُکَ الْمُنيبُ فَلا تَجْعَلْنى مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَکَ
وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِکَ اِلهى هَبْ لى کَمالَ الاِنْقِطاعِ
اِلَيْکَ وَ اَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِياَّءِ نَظَرِها اِلَيْکَ حَتّى
تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلوُبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلى مَعْدِنِ
الْعَظَمَةِ وَ تَصيرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِکَ اِلهى
وَاجْعَلْنى مِمَّنْ نادَيْتَهُ فَاَجابَکَ وَلاحَظْتَهُ فَصَعِقَ
لِجَلالِکَ فَناجَيْتَهُ سِرّاً وَ عَمِلَ لَکَ جَهْراً.
اِلهى
لَمْ اُسَلِّطْ عَلى حُسْنِ ظَنّى قُنُوطَ الاْياسِ وَلاَ انْقَطَعَ
رَجاَّئى مِنْ جَميلِ کَرَمِکَ اِلهى اِنْ کانَتِ الْخَطايا قَدْ
اَسْقَطَتْنى لَدَيْکَ فَاصْفَحْ عَنّى بِحُسْنِ تَوَکُّلى عَلَيْکَ اِلهى
اِنْ حَطَّتْنِى الذُّنُوبُ مِنْ مَکارِمِ لُطْفِکَ فَقَدْ نَبَّهَنِى
الْيَقينُ اِلى کَرَمِ عَطْفِکَ اِلهى اِنْ اَنامَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ
الاِسْتْعِدادِ لِلِقاَّئِکَ فَقَدْ نَبَّهَنِى الْمَعْرِفَةُ بِکَرَمِ
آلاَّئِکَ اِلهى اِنْ دَعانى اِلَى النّارِ عَظيْمُ عِقابِکَ فَقَدْ دَعانى
اِلَى الْجَنَّةِ جَزيلُ ثَوابِکَ.
اِلهى
فَلَکَ اَسْئَلُ وَ اِلَيْکَ اَبْتَهِلُ وَ اَرْغَبُ وَ اَسْئَلُکَ اَنْ
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَجْعَلَنى مِمَّنْ
يُديمُ ذِکَرَکَ وَلا و يَنْقُضُ عَهْدَکَ وَلا يَغْفُلُ عَنْ شُکْرِکَ
وَلا يَسْتَخِفُّ بِاَمْرِکَ اِلهى وَ اَلْحِقْنى بِنُورِ عِزِّکَ
الاْبْهَجِ فَاَکُونَ لَکَ عارِفاً وَ عَنْ سِواکَ مُنْحَرِفاً وَ مِنْکَ
خاَّئِفاً مُراقِباً يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ وَ صَلَّى اللهُ عَلى
مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَ الِهِ الطّاهِرينَ وَ سَلَّمَ تَسْليماً کَثيراً.
اين از مناجاتهاى جَليلُ الْقَدْر اَئمه عَليهمُ السلام است.
اعمال مُختصّه ماه شعبان
شب اوّل
دوازده رکعت که در هر رکعت حمد يک مرتبه و يازده مرتبه توحيد خوانده شود.
روز اوّل
1-
روزه اين روز فضيلت بسيار دارد و از حضرت صادق عليه السلام روايت شده که
هر که روز اوّل شعبان را روزه بگيرد براى او بهشت واجب ميشود.
2- سيد بن طاوس از حضرت رسول صَلَّى اللهِ عليه و آله براى کسى که سه روز اوّل اين ماه را روزه بگيرد ثواب بسيارى نقل کرده است.
3- در شبهاى سه روز اول دو رکعت نماز وارد شده که در هر رکعت حمد يک مرتبه و توحيد يازده مرتبه خوانده شود.
روز سوّم
روز
سوم، روز مبارکى است که امام حسين بن على عليهماالسلام در اين روز متولد
گشت. از قاسم بن عَلاء همدانى وکيل امام حسن عسکرى عليه السلام نامهاي
رسيده که مولاى ما امام حسين عليهالسلام در روز پنجشنبه سوم شعبان متولد
گشت پس اين روز را روزه گرفته شود و دعاي ذيل در آن روز خوانده شود.
اَللّهُمَّ
اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فى هذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ
بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اْستِهْلالِهِ وَ وِلادَتِهِ بَکَتْهُ السَّماَّء ُوَ
مَنْ فيها وَالاْرْضُ وَ مَنْ عَلَيْها وَ لَمّا يَُطَاْ لابَتَيْها قَتيلِ
الْعَبْرَةِ وَ سَيِّدِ الاُْسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ يَوْمَ
الْکَرَّةِ الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ اَنَّ الاْئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ
وَالشِّفاَّءَ فى تُرْبَتِهِ والْفَوْزَ مَعَهُ فى اَوْبَتِهِ
والاْوصِياَّءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قاَّئِمِهِمْ وَ غَيْبَتِهِ حَتّى
يُدْرِکُوا الاْوْتارَ وَ يَثْاَروُا الثّارَ وَ يُرْضُوا الْجَبّارَ وَ
يَکُونُوا خَيْرَ اَنْصارٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِمْ مَعَ اْختِلافِ
اللَّيلِ وَالنَّهارِ. اَللّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ اِلَيْکَ اَتَوَسَّلُ وَ
اَسْئَلُ سُؤالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسيَّئٍ اِلى نَفْسِهِ مِمَّا
فَرَّطَ فى يَوْمِهِ وَ اَمْسِهِ يَسْئَلُکَ الْعِصْمَةَ اِلى مَحَلِّ
رَمْسِهِ.
اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
وَ عِتْرَتِهِ وَاحْشُرْنا فى زُمْرَتِهِ وَ بَوِّئْنا مَعَهُ دارَ
الْکَرامَةِ وَ مَحَلَّ الاِقامَةِ. اَللّهُمَّ وَ کَما اَکْرَمْتَنا
بِمَعْرِفَتِهِ فَاَکْرِمْنا بِزُلْفَتِهِ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُ وَ
سابِقَتَهُ وَاجْعَلْنا مِمَّنْ يُسَلِّمُ لاِمْرِهِ وَ يُکْثِرُ الصَّلوةَ
عَلَيْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ وَ عَلى جَميعِ اَوْصِياَّئِهِ وَ اَهْلِ
اَصْفِياَّئِهِ الْمَمْدُودين مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاِْثْنَىْ عَشَرَ
النُّجُومِ الزُّهَرِ وَالْحُجَجِ عَلى جَميعِ الْبَشَرِ. اَللّهُمَّ
وَهَبْ لَنا فى هذَا الْيَوْمِ خَيْرَ مَوْهِبَةٍ وَ اَنْجِحْ لَنا فيهِ
کُلَّ طَلِبَةٍ کَما وَ هَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ وَ عاذَ
فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ
تُرْبَتَهُ وَننْتَظِرُ اَوْبَتَهُ آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ .
از امام صادق عليه السلام براي اين روز دعايي روايت شده که امام حسين عليه السلام در روز عاشورا خواندهاند:
اَللّهُمَّ
اَنْتَ مُتَعالِى الْمَکانِ عَظيمُ الْجَبَرُوتِ شَديدُ الِمحالِ غَنِى
َُّعنِ الْخَلايِقِ عَريضُ الْکِبْرِياَّءِ قادِرٌ عَلى ما تَشاَّءُ قَريبُ
الرَّحْمَةِ صادِقُ الْوَعْدِ سابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلاَّءِ
قَريبٌ إذا دُعيتَ مُحيطٌ بِما خَلَقْتَ قابِلُ التَّوبَةِ لِمَنْ تابَ
اِلَيْکَ قادِرٌ عَلى ما اَرَدْتَ وَ مُدْرِکٌ ما طَلَبْتَ وَ شَکُورٌ اِذا
شُکِرْتَ وَ ذَکُورٌ اِذا ذُکِرْتَ اَدْعُوکَ مُحْتاجاً وَ اَرْغَبُ
اِلَيْکَ فَقيراً وَ اَفْزَعُ اِلَيْکَ خاَّئِفاً وَ اَبْکى اِلَيْکَ
مَکْرُوباً وَ اَسْتَعينُ بِکَ ضَعيفاً وَ اَتوَکَّلُ عَلَيْکَ کافِياً
اُحْکُمْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا (بِالْحَقِّ) فَاِنَّهُمْ غَرُّونا
وَ خَدَعُونا وَ خَذَلُونا وَ غَدَرُوابِنا وَ قَتَلُونا و نَحْنُعِتْرَةُ
نَبِيِّکَ وَ وَُلَْدُ حَبيبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللهِ الَّذِى
اصطَفَيْتَهُ بِالرِّسالَةِ وَائْتَمَنْتَهُ عَلى وَحْيِکَ فَاجْعَلْ لَنا
مِنْ اَمْرِنا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ .
